Top 10 Longest-Reigning Monarchs (10 อันดับพระมหากษัตริย์ที่สุดยอดของโลก)

สิบอันดับพระมหากษัตริย์ที่สุดยอดของโลก (ฝรั่งจัดทำ) ในหลวงของเราอยู่อันดับที่เท่าไร...ต้องชม
 















"เติมพลังใจ ในยามท้อแท้"

หลายครั้งที่เหน็ดเหนื่อย หรือท้อถอยต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใด มีภาพอยู่ภาพหนึ่งที่หลายคนคงคุ้นชิน นั่นคือ ภาพพระบรมฉายาลักษณ์ที่มีหยาดพระเสโท (เหงื่อ) ไหลย้อยลงมาจนถึง ปลายพระนาสิก (จมูก) ภาพนี้ไม่ต้องบรรยายว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงงานหนักเพียงใด ดูภาพนี้ทีไร ทำให้พวกเราทุกคน มีพละกำลังใจขึ้นมาทุกครั้ง

ผมเคยอ่านบทความบทหนึ่งที่พระเจ้าอยู่หัวทรงเคยรับสั่งกับ ดร. สุเมธ ตันติเวชกุล เพื่อเป็นกำลังใจในการทำงาน ซาบซึ้งและประทับใจอย่างยิ่ง สามารถเติมพลังใจให้ผู้ที่ทำงานในยามท้อแท้ได้เป็นอย่างดี

ครั้งหนึ่งท่าน ดร. สุเมธ ตันติเวชกุล กำลังทำงานอยู่ในสภาพที่จิตใจย่ำ แย่มาก ท้อแท้กับงาน ไม่มีใครเข้าใจ เหมือนทำดีแต่ไม่ดี พระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯ มารับสั่งว่า

“หาเหล็กให้สักชิ้นได้ไหม ราคาคงไม่แพงนะ อยากจะมาตีมีดดาบ จะต้องเอาเหล็กไปทำอะไร ต้องไปเผา ต้องไปตี ระหว่างเผา ระหว่างถูกตีก็คงจะทั้งปวดแสบปวดร้อนเจ็บปวดไปหมด แต่พอเป็นมีดดาบในที่สุดก็เป็นของสวยงาม เป็นของมีราคาขึ้นมาได้ ใครผู้ใดไม่เคยถูกเผาถูกทุบมาก่อน จะทำงานใหญ่ไม่สำเร็จ”

จากหนังสือ ธรรมดีที่พ่อทำ
ดนัย จันทร์เจ้าฉาย

“ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท”

คำราชาศัพท์ที่ใช้เป็นสรรพนามเมื่อต้องการจะกราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว คือคำว่า ‘ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท’ เป็นคำที่เหมาะสมที่สุด เพราะใต้ฝ่าพระบาทของพระองค์ มีแต่ฝุ่น ดิน ละอองธุลี จากการเสด็จพระราชดำเนินทั่วประเทศ ไม่มีที่ไหนบนผืนแผ่นดินไทยที่พระองค์เสด็จฯ ไปไม่ถึง ด้วยพระบาทของพระองค์เอง เพื่อดูแลทุกข์สุขของราษฎร เพื่อใกล้ชิดกับประชาชนของพระองค์ ตามพระราชกระแสรับสั่งว่า

‘ที่อยู่ของข้าพเจ้า คือ ที่ที่อยู่ท่ามกลางประชาชนคนไทยทั้งมวล’

ฉะนั้น ทุกครั้งที่เรามีโอกาสได้กล่าวคำว่า ‘ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท’ ขอให้ระลึกด้วยความสุขใจและปลื้มปีติว่า สองพระบาทนี้ได้เสด็จพระราชดำเนิน ไปเหยียบหิน ดิน ทราย กรวด ก้อนอิฐ ฝุ่น ย่ำน้ำ ลำคลอง หนองบึง ทั่วราชอาณาจักรอย่างไม่หยุดหย่อน

จะมีพระมหากษัตริย์องค์ใดในโลก ที่พระบาทจะเปื้อนฝุ่น โคลน ตม เพื่อคนไทยได้ถึงเพียงนี้!

ในการอภิปราย ‘๖๐ ปี ทรงครองราชย์’ ณ ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ เมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๙ ท่านสวัสดิ์ วัฒนายากร องคมนตรี ได้กรุณาเล่าถึงประสบการณ์ที่ได้ตามเสด็จฯ ในวันทรงงานว่า หนทางที่เสด็จฯ ไปนั้น บางคราวทุรกันดารมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งนอกจากหนทางเสด็จฯ จะทุรกันดารเป็นหลุมเป็นบ่อ อย่างที่ทรงเรียกว่าทาง “ดิสโก้” แล้ว ผู้นำเสด็จฯ ยังนำหลงทางอีกด้วย จนพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวต้องทรง “นำทาง” ผู้นำเสด็จฯ แทน และแม้พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า หนทางข้างหน้าเริ่มมืดมิด แต่เมื่อทรงมุ่งมั่นแล้วก็ไม่ทรงคำนึงถึงความยากลำบาก

‘...ไปถึงจุดก็มืดค่ำแล้วครับ รถไปถึงแล้วต้องทรงพระดำเนินอีกเป็นกิโล สองกิโลท่ามกลางความมืด ไปเจอบ้านชาวบ้านมีรั้วลวดหนามกั้นผมจำได้ว่า เป็นรั้วลวดหนามที่ค่อนข้างสูง ก้าวข้ามไม่ได้ ต้องใช้มือดึงรั้วขึ้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวต้องทรงลอดรั้วลวดหนามคิดดูสิครับ มีพระเจ้าแผ่นดินที่ไหนที่ต้องมาลอดรั้วลวดหนามเพื่อมาช่วยเหลือราษฎร แล้วท่านยังหันมารับสั่งกับผมว่า อธิบดีอย่าลืมมาซ่อมรั้วให้เขาด้วยนะ...’

ขณะที่ ดร. สุเมธ ตันติเวชกุล กล่าวในการอภิปรายคราวเดียวกันว่า
‘... ที่สบายๆ นั้น ไม่ค่อยเสด็จหรอกครับ เพราะที่สบายๆ นั้นไม่มีปัญหา ส่วนมากจะเสด็จฯ ไปในที่ที่มีปัญหา คือที่ที่ทุรกันดารที่สุด...’



จากหนังสือ ธรรมดีที่พ่อทำ
ดนัย จันทร์เจ้าฉาย

https://www.facebook.com/video.php?v=350292991810003&set=vb.256694064503230&type=2&theater

~ ยอมเสียเวลาสัก 8 นาที เพื่อดูเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ของ 'ในหลวง' ~

อยากให้รู้ว่าคนไทยรู้บ่างไหมว่า พ่อหลวงของเรานั้น เสียพระเนตรขวาไปข้างหนึ่ง ท่านใช้ยาสีฟันที่ถูกที่สุด และท่านใช้เงินวันล่ะ 60 บาทเท่านั้น